Αναζητάς αυτό που χάθηκε.
Αναζητάς το παρελθόν σου.
Είναι σαν πηγαίνοντας πίσω θα βρεθείς στην αρχέγονη μήτρα σου
και θα αντικρίσεις το παρόν σου, θα οραματιστείς το μέλλον.
Έχεις ανάγκη τη συνέχεια.
Έχεις την ανάγκη της αίγλης και της δόξας, αυτού που υπήρξε ως αφετηρία σου.
Ψηλώνεις και σταθεροποιείσαι.
Αντλείς βεβαιότητα από τη σοφία, το μυστήριο, την ποιότητα,
την ομορφιά του «αυτοί εποίησαν», «μεγαλούργησαν».
Εκεί, βρίσκεσαι τόσο κοντά στο πριν, στο τετελεσμένο της ζωής,
κι όμως αισιοδοξείς για το μέλλον.
Συλλογιέσαι εσύ, ο σύγχρονος επισκέπτης, τα μελλούμενα.
Εισπράττεις ως δεδομένη τη συνέχεια.
Πεποίθηση εδραιώνεις για το ευοίωνο της παρούσης ζωής.
Διαπραγματευτικό χαρτί της ενύπαρξης με άλλους καθίσταται το ένδοξο παρελθόν.
Ευφροσύνη και γαλήνη σηματοδοτεί το εύμορφο του χώρου.
Ο κόπος, ο μόχθος, η τέχνη, ο πλούτος των χιλιάδων ανθρώπινων ψυχών,
ως πολύτιμο δώρο, συσσωρεύτηκαν,
και κατατέθηκαν για λογαριασμό των έκθαμβων οφθαλμών σου.
Θα αναζητήσει, ο ορών την απεικόνιση, τα αθώα μάτια της παιδικότητας,
πλάι του, για να τους δωρίσει, δώρο πολύτιμο.
Ο φωτογράφος το έκανε ήδη δι’ ημάς.
Μαρία Τολούδη, Δεκέμβριος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου