“Πρόσωπα οργωμένα από το μεροκάματο, ηλιοκαμένα, πρόσωπα που λένε ότι έζησαν δίπλα σε νερό, στο φως, που άκουσαν τη φωνή της γης. Πρόσωπα που κουβαλούν μνήμες χαράς, θλίψης, ακυρωμένου ονείρου, ελπίδας. Πρόσωπα που δεν δήλωσαν, αλλά είναι όμορφα, όπως η μάνα, ο πατέρας, ο αδελφός μας. Βλέμμα άφοβο, καθαρό, σκεπτικό. Βλέμμα εγγύηση. Το ξέρεις ότι θα σου απλώσει το χέρι όταν το ζητήσεις, θα ακούσει την έκκληση που θα απευθύνεις, θα ανταποκριθεί στο χαμόγελο, θα είναι εκεί.
Θα είναι εκεί σαν την αιωνόβια ελιά, την πολύχρονη οξιά, το τρυφερό αλμυρίκι. Είναι οι άνθρωποι της πρωινής καλημέρας μας.
Ο φωτογράφος θέλησε να αιχμαλωτίσει για μας αυτά τα πρόσωπα που συνοδοιπορούν μαζί μας στο αέναο παιχνίδι, ζωή, μόχθος, πόνος, χαρά, θάνατος.
Ένα δείγμα του «υπήρξαμε».
Το έκανε διακριτικά, έντεχνα, και τα εκθέτει επιτρέποντάς μας να επικοινωνήσουμε
με τον τρόπο που εμείς θέλουμε. Άφησε τους διαύλους επικοινωνίας μας, με εσένα, εμένα, αυτόν, ανεμπόδιστους.
Μοιράστηκε την ομορφιά του ανθρώπου.”
Μαρία Τολούδη, Νοέμβριος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου