Είναι μοναδική εμπειρία.
Ο Έβρος μας.
Γνώριμος κ άγνωστος. Φιλικός κι εχθρικός, στολισμένος κι αφρόντιστος. Ελκυστικός κι απωθητικός.
Φιλόξενος και μη. Αντιφατικός. Εγκαταλειμμένος για τους απαιτητικούς, υπερπροστατευμένος για τους πολιτικούς.
Η μόνη αλήθεια: ο πλούτος.
Το μαύρο χώμα που άνοιξε τις χούφτες του για να δεχθεί την ποθούμενη βροχή, να καρπίσει.
Η πραότητα κι η ζεστασιά του βλέμματος των κατοίκων.
Η παρουσία της Ελληνικότητας και της Ορθοδοξίας παντού απ’ άκρη σ’ άκρη.
Ταπεινά «ξωκκλήσια στην πλαγιά, κατάγναντα στον ήλιο» (Γ. Ρίτσος, Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας), λαμπρές εκκλησίες φορτωμένες από τον περασμένο πλούτο, ιστορικά μνημεία, ναοί λατρείας. Χλωμοί άγιοι στην τοιχογραφία, περίτεχνες εικόνες με χρυσάφια κι ασήμια για φωτοστέφανα. Μοναδικά έργα τέχνης, πίστης και λατρείας. Χώροι που χωρίς να το επιδιώκεις θα σε οδηγήσουν σε στάση προσευχής. Οδηγήτριες Παναγιές, Γλυκοφιλούσες, Βρεφοκρατούσες. Αυστηροί Αρχάγγελοι, επιεικείς οι Άγιοι οι σεβάσμιοι, Αϊ Νικόλας, Άγιος Σπυρίδων, Άγιος Ευθύμης, θα ελευθερώσουν από μέσα σου τις ενοχές, θα διώξουν τους φόβους σου, θα δακρύσεις από την ευλογία που εγκαθίσταται μέσα σου, θα δοξάσεις το Θεό για τα πλούσια ελέη του και τη σκέπη που σου χορήγησε.
Η ιστορία της Πίστης μας αποκαλύπτεται βήμα-βήμα, αποτυπώνεται, περιμένει την αναγνώρισή σου, το σεβασμό σου, την ταπεινότητα της ύπαρξής σου μπροστά στο θείο.
Το κατέχουν και το ’χουν κλεισμένο μέσα τους προστατευμένο από τη ματαιότητα του κόσμου τούτου, τη μισαλλοδοξία των απλών θνητών, οι ναοί και τα μουσεία των δύο Μητροπόλεών μας.
Είτε επισκεφτείς τα Εκκλησιαστικά Μουσεία Αλεξανδρούπολης, Διδυμοτείχου, είτε τους ναΐσκους των κοιμητηρίων μας θα βιώσεις τη μέθεξη της επικοινωνίας με το Θεό μέσα από την τέχνη καθαγιασμένων τεχνητών, αγιογράφων. Εικόνες, σκεύη, τοιχοποιίες συνδράμουν στην εδραίωση αυτού που έχουμε ως φυλακτό μέσα μας την Πίστη.
Από το σταυρουδάκι στο φανελάκι μας, δώρο προσφιλούς κι αγαπημένου προσώπου, μέχρι την εικόνα της Γενέσεως της Θεοτόκου ο δρόμος της ενηλικίωσής μας είναι μακρύς, αλλά σμιλεμένος και υποστηριζόμενος από την Ορθοδοξία.
Ο ταξιδιώτης στον Έβρο αν δεν είναι θα γίνει προσκυνητής. Οι προκλήσεις πολλές κι εκλεκτές.
Ο ιστορικός πλούτος αδιάψευστος.
Η δύναμη της πίστης αδιαπραγμάτευτη.
Λαξευτοί σταυροί, λαξευτές οξυκορφές, Τράπεζες με χαρακτά γράμματα, προσκυνητάρια, μανουάλια, τέμπλα, Δεσποτικές εικόνες, μονόχωροι ναοί, δίκλιτοι, τρίκλιτοι, κενοτάφια. Μάρτυρες της ιστορίας οι κτητορικές επιγραφές, οι αφιερωματικές επιγραφές των σωματείων προστατευόμενα από τον Άγιό τους.
Η αναφορά των ονομάτων των τεχνιτών των τέμπλων, όπως ο Στρατής Σταματιάδης από την Κεσσάνη, του «ταλιαδούρου» Σταμάτη από τη Μάδυτο και του Παναγιώτη εξ Αίνου μαρτυρούν το παρελθόν της περιοχής, τις κοινωνικές δομές, την κινητικότητα, το αδιαίρετο του χώρου, της Θράκης.
Το μεγαλείο, εν τη λιτότητα της, της Κοσμοσώτηρας στις Φέρες τέρπει τους οφθαλμούς, έλκει τον θαυμασμό, αναπτερώνει το αίσθημα καταγωγής αυτού του μεγάλου έθνους, μικραίνει το εγώ σου, σε καλεί στον προσδιορισμό σου.
Καλώς ήρθατε στον Έβρο της Ορθοδοξίας.
Μαρία Τολούδη, Δεκέμβριος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου