Το αμφιθέατρο του σχολείου, ασφυκτικά γεμάτο. Οι τρεις τάξεις του Γυμνασίου περίμεναν την ενημέρωση. Πάντα υπάρχει φασαρία σε παρόμοιες περιστάσεις. Η συνάθροιση μαθητών έχει τα χαρακτηριστικά της. Η ατμόσφαιρα, ιδιαίτερα φορτισμένη. Ο χρόνος της αναμονής κυλούσε πειράζοντας ο ένας τον άλλο, σπρώχνοντας, χασκογελώντας, κάποιοι αναψοκοκκινισμένοι, κάποια κορίτσια γελώντας άνευ λόγου, άλλα με σκυμμένο το κεφάλι. Μία διαρκής, άσκοπη κίνηση. Αμήχανοι οι εκπαιδευτικοί, δήθεν ‘άνετοι’, εκνευρισμένοι, με ελαφρώς έκδηλη ανησυχία, επιχειρούσαν να επιβάλλουν τη τάξη.
- Είπαμε, δείξτε ωριμότητα, συμπεριφερθείτε.
- Για ποιόν η νουθεσία; θα αναρωτιόταν κάποιος…
- Έχουν ξεφύγει, σχολίασε ο ψυχραιμότερος.
- Ήταν λάθος, ψέλλισε η συντηρητική.
- Δεν μαζεύονται τ’ αγρίμια, ο απαισιόδοξος.
- Κουράστηκα, ο κουρασμένος.
- Όχι, είστε υπερβολικοί. Μια χαρά τους βρίσκω. Πέρσι στην Κρύα Βρύση, όπου υπηρετούσα, ήταν πολύ χειρότερα. Σπάσαν καθίσματα, πετούσαν αντικείμενα, είπε η μοντέρνα.
- Ρε μαλ… Σπύρο! Θα μορφωθείς, ρε!
- Σε τι, ρε;
- Άκου που σου λέω, θα δίνεις διάλεξη σε λίγο…
- Δεν μπορείτε να ησυχάσετε; Μας ζαλίσατε!
- Τι λέτε, κυρία μου; Τα αυτάκια σας είναι τόσο ευαίσθητα;
- Ναι, ρε, γιατί; Ζήλεψες;
- Όχι, εγώ τα βούλωσα, να μη σας ακούω.
- Στον γέρο σου να τα πεις, ρε, τι έμαθες σήμερα… να πέσει ξερός.
- Μην ανακατεύεις τον γέρο μου, ρε! Μίλα για λόγου σου.
- Θα τα κάνεις εξάσκηση με το Ριτσάκι;
- Γιατί μωρέ; Μπας κι ήθελες να παίξεις εσύ το δάσκαλό της;
- Σαν τα μωρά κάνετε!
- Μου αρέσει που το παίζετε και ‘γκόμενοι’. Όλα τα ξέρετε πια και όλα τα ‘χετε ξεπεράσει.
- Βουλώστε το επιτέλους, είπε ο αρχηγός πριν οι ομιλητές εισέλθουν.
Ένας γιατρός, μία ειδική επί του θέματος σεξουαλικής αγωγής και η υπεύθυνη καθηγήτρια ανέβηκαν στην σκηνή. Κάθισαν πίσω από ένα τραπέζι. Πρώτη σειρά στο αμφιθέατρο, ο Γυμνασιάρχης και οι καθηγητές. Αμηχανία κι ένα βουητό επικρατούσαν στην αίθουσα…
Η προβολή των διαφανειών αφορούσε στην ανατομία. Με περισπούδαστο ύφος ο ντόκτορας, στους υποτιθέμενους ‘ανημέρωτους’ μαθητές, παρουσίαζε τις λειτουργίες αναπαραγωγής και τα αντίστοιχα όργανα του σώματος. Αγκωνιές πήγαιναν κι έρχονταν. Άλλος γύριζε στο κολλητό του, άλλος κρυφογελούσε, άλλος κοκκίνιζε, έβλεπε το δάπεδο. Οι πιο ψαγμένοι περίμεναν τη ‘τσόντα’ που δεν έλεγε να φανεί.
Η ανατομία τελείωσε και το λόγο πήρε η ειδική. Η εμφάνιση της ‘βοηθούσε’ στην μετάδοση και προσήλωση. Οι μεγαλύτεροι μάλιστα το επιβεβαίωσαν καθαρά και την επιδοκίμασαν την επομένη εντός ή εκτός διαλειμμάτων. Ανταλλάχθηκαν σχόλια, φαντασιώσεις, πειράγματα, αλλά εκείνη, εντελώς απτόητη, πάλευε να κάνει κατανοητή τη πολύπλοκη σχέση των δύο φύλων.
Κάποιος μάλιστα τόλμησε και ανέφερε και το ‘τρίτο’.
Σηκώθηκε ο Γυμνασιάρχης, κοίταξε πάνω απ’ τον ώμο του το πλήθος, κι εκείνο πάγωσε. Η εισηγήτρια συνέχισε…
«Η αμοιβαιότητα, η ειλικρίνεια, η συζήτηση, ο σεβασμός. Η υπευθυνότητα θα βοηθήσουν τη σχέση, μια σχέση που θα χαρίσει την ψυχική ισορροπία των δύο που θα συμβάλλουν έτσι δημιουργικά στην κοινωνία. Προφύλαξη δεν σημαίνει έλλειψη ευχαρίστησης. Η ύπαρξη αγάπης θα βοηθήσει στην ομαλή, και με τα δύο μέλη ικανοποιημένα, συνύπαρξη, ή συμβίωση. Όλοι δίνουμε σε μια σχέση και όλοι παίρνουμε… Θα συμφωνούσατε, πιστεύω!»
«Βεβαίως», ακούστηκε η μάζα να απαντά. Η αναστάτωση του καυτού θέματος είχε φλογίσει μάγουλα και φαντασία. Ακολούθησαν ερωτήσεις απλές, ερωτήσεις παγίδες, περιττές, επί του θέματος, πάντα με τα ανάλογα σχόλια και τα απαραίτητα ‘σσσσς’ από καθηγητές και συνετούς μαθητές.
Στην ερώτηση, «ποιος νομίζετε νιώθει μεγαλύτερη ευχαρίστηση κατά την διάρκεια του σεξ», πρόθυμα τόλμησα να απαντήσω, αφού τήρησα βέβαια την διαδικασία ανάρτησης της χειρός.
Όταν εκείνη μου έδωσε περιχαρής το λόγο, αποκρίθηκα.
- Βάλτε το δάχτυλο στο αυτί σας και πείτε μου ποιο απ’ τα δυο νοιώθει περισσότερη ευχαρίστηση;
Στήλη άλατος η ειδική. Ανασηκώθηκε η πρώτη σειρά. Τραντάχτηκε στα γέλια και τα μπράβο το αμφιθέατρο.
- Καλόοοο!!!
- Μπράβο, ρε μεγάλε!
- Μα ποιος είσαι, δικέ μου;
Και πολλά άλλα παρόμοια από συμμαθητές. Από το Γυμνασιάρχη η προσταγή να εξέλθω και να τον αναμένω στο γραφείο του.
Αργά, αλλά με την αυτοπεποίθηση στα ύψη από την εξυπνάδα που ξεστόμισα, εξήλθα.
Ακολούθησε η διαδικασία νουθεσίας, κατηγορίας, απελπισίας για τη νέα γενιά που τίποτα δεν εκτιμά, πήρα την 3ήμερη και απήλθα.
Η τρίτη πράξη ακολούθησε στο σπίτι.
Είναι γεγονός ότι καθυστέρησα να πάω κι απέφυγα το μεσημεριανό φαγητό. Το βράδυ όμως, αδύνατον. Κάπου εκεί, την ώρα που η μάνα μου μάζευε το τραπέζι, γκρίνιαζε για την μέση της και τα νέα φορολογικά ‘μέτρα’, ο πατέρας δήθεν άκουγε, αλλά στη πραγματικότητα παρακολουθούσε τις διαφημίσεις ανάμεσα στο δελτίο ειδήσεων. Η αδελφή μου εξαφανίστηκε στα ενδότερα για την βραδινή έξοδο.
Ανακοίνωσα την 3ήμερη.
- Τι 3ήμερη;
- Αποβολή, βέβαια!
- Τι αποβολή; Εσύ, βρε;
Άφησε ο μπαμπάς μου την οθόνη, η μάνα μου τα πιάτα, ξεχάστηκαν τα ‘μέτρα’, άνοιξαν αυτιά και στόμα και περίμεναν.
Έπρεπε να πω.
Είπα.
Πάρτη μάνα μου κάτω στο πάτωμα!
- Ντροπή σου! ο μπαμπάς. Αναίσχυντος ο γιος σου, ολόιδιος ο αδελφός σου.
- Μπαμπά, η μαμά τα τίναξε.
- Ας την εκεί! Ανάγκη δεν έχει, θα της περάσει. Εσύ την ‘έφαγες’ διάβολε. Δεν την σκέφτεσαι καθόλου! Κι εμένα; Έχω και πίεση. Το πρόσωπο μας, βρε αλήτη! Κι αυτοί; Τι διάολο την ήθελαν τέτοια ενημέρωση; Λίγα ξέρετε μήπως; Εμείς τίποτα δεν ξέραμε, αλλά και παιδιά κάναμε, και οικογένεια, και προκόψαμε. Αλλά τα γονίδια, γονίδια. Γι αυτά σας είπαν τίποτα; Κατάρα! Ίδιος ο μακαρίτης ο θειος σου είσαι. Ένας αλήτης. Κατά μάνα, κατά κύρη… Εμείς δεν είχαμε στην οικογένειά μας τέτοιους…
- Α! σηκώθηκες, καλέ; Σηκώθηκες να καμαρώσεις τον κανακάρη σου, ε; Χάρισμά σου, είπε και μας άφησε χτυπώντας την πόρτα.
- Φεύγω, είπε και η αδελφή μου, άργησα. Συνάμενη-κουνάμενη αποχώρησε.
- Γιατί, βρε αγόρι μου αντιμιλάς; Γιατί; Τι την ήθελες την απάντηση; Γιατί, καμάρι μου, με στεναχωρείς και κάθεται ο ‘άλλος’ και φωνάζει; Τον άκουσες πάλι. Ούτε νεκρούς δεν σέβεται. Πέντε χρόνια πεθαμένος, ‘αλήτη’ τον ανεβάζει, ‘αλήτη’ τον κατεβάζει. Θεός σχωρέστον, αλλά εγώ τα μαρτύρια του Ιώβ περνάω. Τι έκανα, Θεέ μου, και με βασανίζεις τόσο; Μα τι;
- Γιατί; ξαναείπε.
Κι εγώ πήγα μέσα.
Με περίμενε το διαδίκτυο… η δική μου 3ήμερη απόλαυση. Κι εγώ πήγα μέσα.