Amen του Leonard Cohen (Old Ideas - 2012)

Μακάρι ή αληθώς,

     Ανάλογα με το ποια ερμηνεία διαλέγεις, είναι ο τίτλος του ποιήματος του Leonard Cohen.
      Η μαγεία της ποίησης είναι και η δυνατότητα ερμηνεία της, αυτή η ξεχωριστή σχέση που αναζητάς με τον ποιητή, με το μήνυμα που σου στέλνει.
Θα ήταν εύκολο να αναζητήσει κανείς κοινωνικές ή θρησκευτικές προεκτάσεις ή αναφορές. Δεν μπορεί κανείς παρά μόνο ο ίδιος, ο ποιητής να τις αποκλείσει, ανατρέψει. Τέθηκαν εις την διάθεσιν σου/μας και ως μήνυμα αποζητά τον αποδέκτη του.
        Όταν είσαι επώνυμος, μέλος μιντιακρατούμενων κοινωνιών, κοινωνιών που λατρεύουν τις ετικέτες και τις ομαδοποιήσεις ως τον μόνο τρόπο επιβίωσης, στο ποίημα του Leonard Cohen, θα επιλέξεις πλαίσιο κοινωνικό, θρησκευτικό, πλαίσιο συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων και θα χαθείς στο δαίδαλο του «εάν» και «ίσως».
        Ο Leonard Cohen για τη λύτρωση μίλησε και ως βασανισμένος άνθρωπος κι αυτός, καθημερινός αλλά και ιστορικός θύτης, την κάθαρση και τη νηφαλιότητα, την ηρεμία του λυτρωμένου αναζητά.
       Προτείνει, αιτιολογεί, αποκαθιστά τον θύτη μέσα μας, αλλά και έξωθεν μας, ενώπιον Θεού για κάποιους, ενώπιον όλων γι’ άλλους, τους χωρίς Θεό.
       Η απληστία και η δίψα, αντί του ολίγου, θα εξαντληθεί στον ποταμό. Το μέγεθος, του κρίματος και της προσπάθειας κορεσμού, μεγάλο, edge και river. Η δυσκολία του ξεπλύματος και κορεσμού μοναχικός δρόμος κι επώδυνος. Πώς θα το έλεγε αλλιώς; We και alone άραγε πόσες φορές το συναντήσαμε; Πόσες φορές μέσα στο πλήθος αναζητήσαμε τη φωνή, αυτό το κάτι, που δε φτάνει στα αυτιά μας, χάνεται στη βοή της κάθε μέρας, επιτείνοντας την αγωνία, την αναζήτηση του είμαι, του είσαι αποδεκτός/-ή, αξιαγάπητος, δική του, δικός της, δικός/-ή Του. Προνομιούχος της αγάπης του, Του.
        Κι όταν νομίζεις ότι το θέμα της αλαζονείας, της διαφορετικότητας, της διαφωνίας αποκαθίστανται μέσα από τη μεταμέλεια, όταν αναζητείς να ακουσθεί η εγωιστική σκέψη του «ναι, πλήγωσα, βασάνισα, αρνήθηκα, αλλά μετάνιωσα, αλλά συγχωρώ, Θεός πίστεψα για λίγο ότι έγινα και έκκληση κάνω τώρα που είμαι νηφάλια/-ος, καθαρή/-ος να μετουσιωθώ της αγάπης. Την δικαιούμαι, αφού μέσα στη φρίκη που καθημερινά προκαλώ και βιώνω πέρασα. Ίσως αυτή ευθύνεται για μένα, για ό,τι έκανα. Μήπως ήταν και το στοίχημα, η πρόκληση να βγω από αυτή τη φρίκη; Μια φρίκη, όπου η μέρα εξαργυρώνεται με λύτρα ακριβά, η δε νύχτα δεν της επιτρέπεται να ’ρθει.
        Είναι το φως των βομβών που εκρήγνυνται ή οι ερινύες, που η γαλήνη του σκότους αναμένεται, κωλυσιεργεί;
        Είναι που ξέχασα όλους τους αγγέλους στην πόρτα, να επιμένουν να με προστατεύσουν, να μπουν μέσα μου, να νικήσουν, να κατατροπώσουν την επικράτεια του κακού, του εγωισμού, της αλαζονείας του θέλω, του επιζητώ, του φθονώ, του μισώ. Κι όμως, όταν είμαι ήρεμη και καθαρή αποκατέστησα τις τύψεις, την αγάπη αναζητώ. Αυτόν/-ή που έδιωξα, έδιωξες, εξοστράκισα, θυσίασα.
        Το αίμα, η εικόνα της θυσίας είναι η κάθαρσή μου κι εγώ ένα κομμάτι μιας αβυσσαλέας κοινωνίας, θα στριμωχτώ στη δικαιολογία, στο άλλοθι, στο πρέπει, στο αυτό είναι σωστό, στον αναθεματισμό του άλλου, της συμπεριφοράς του, της διαφορετικότητάς του και η αναζήτηση της λύτρωσης θα γίνει κατ’ ιδίαν ανάμεσα σε σένα και τον άλλο που έχεις ανάγκη να υπάρξεις, για να ξεδιψάσεις, να αφήσεις τους αγγέλους να μπουν, να ξεπλυθείς στο αίμα της αμαρτίας, στο άλλο που θα σε κάνει από σφαγέα, αρνί.
    
        Άλλος τον είπε Θεό.
        Άλλος όνομα ανθρώπου του έδωσε.
        Όλοι συμφώνησαν, το είπαν, Αγάπη.
        Μακάρι.

        Ας είναι αλήθεια.

Amen 

by Leonard Cohen (2012)

Tell me again
When I’ve been to the river
And I’ve taken the edge off my thirst
Tell me again
We’re alone and I’m listening
I’m listening so hard that it hurts
Tell me again
When I’m clean and I’m sober
Tell me again
When I’ve seen through the horror
Tell me again
Tell me over and over
Tell me that you want me then
Amen…Amen…Amen…Amen…

Tell me again
When the victims are singing
And the Laws of Remorse are restored
Tell me again
That you know what I’m thinking
But vengeance belongs to the Lord
Tell me again
When I’m clean and I’m sober
Tell me again
When I’ve seen through the horror
Tell me again
Tell me over and over
Tell me that you love me then
Amen…Amen…Amen…Amen…

Tell me again
When the day has been ransomed
And the night has no right to begin
Try me again
When the angels are panting
And scratching at the door to come in
Tell me again
When I’m clean and I’m sober
Tell me again
When I’ve seen through the horror
Tell me again
Tell me over and over
Tell me that you need me then
Amen…Amen…Amen…Amen…

Tell me again
When the filth of the butcher
Is washed in the blood of the lamb
Tell me again
When the rest of the culture
Has passed through the Eye of the Camp
Tell me again
When I’m clean and I’m sober
Tell me again
When I’ve seen through the horror
Tell me again
Tell me over and over
Tell me that you love me then
Amen…Amen…Amen…Amen…